عرفان ترانه

عزیزم در پِیِ عاشقی پروا نکن

ولی با هر بیگانه ای که پر،وا مکن

***

عشق را دیدی خودت را وا مده 

در پِیِ هر کس خود را جلوه نده

***

آنگه عشق میبرد قلبت را

هر دَم عشق میبرد عقلت را

***

اگر عشق گرفتارت کند 

شَوی حیران که رسوایت کند

***

آنگه عشق میکند بی وفایی 

از این کارَش هی بمانی بمانی

***

آنگه میشوی شیدایِ شیدا

آن دَم میشوی تنهایِ تنها

***

ای برادر خواهرم عاشق نشو

گر که میشوی زِ آن ویران مشو

***

گر که این عاشقی شَوَد چو عبرت

اینکه هی عاشقی نکن بی جهت

***

عاشق آن است که بیدار باشد

نه  در  دنیا  گرفتار  باشد

***

دوستم عشق گر کند بی وفایی

گر که دانی شَوی بی کس چو تنهایی